Boodschappen doen
Boodschappen doen; ik weet niet hoe jij erover denkt maar heel eerlijk gezegd is het niet mijn meest favoriete bezigheid. Bedenken wat je moet eten, wat hebben we allemaal nodig, invoeren in mijn geliefde Appie App, naar de winkel, boodschappen in de kar, boodschappen op de band, boodschappen weer in de kar, boodschappen in de auto, boodschappen uit de auto, boodschappen in de kast. En herhaal…..
Dat is nog tot daar aan toe… Mijn irritatie ligt met name bij de mensen die mijn boodschappen-experience lichtjes weten te vernaggelen. Ik geloof oprecht dat die mensen ’s morgens niet opgestaan zijn met de gedachte ‘kom-laten-we-Astrid-eens-lekker-irriteren-vandaag’ (alhoewel….) maar toch!
Ken je dat? Van die mensen die heerlijk rustig aan het winkelen zijn – gezellig met ma – alles rustig bekijken, nog eens even lekker in dat laatste tomaatje knijpen. Of die zich hardop verwonderen over de prijs van die zelfde tomaat (‘Nou bij de Jumbo kosten ze ….’) en die vervolgens ook fijn met Sjaan en Harry bijkleppen (lees: roddelen) over het wel en wee van Bets en Piet…..MIDDEN IN HET GANGPAD….
Of dames met een rollator die vakkundig de yoghurt weten te beschermen als een volleerde keeper tegen mijn grijpgrage vingers. Dan is die dame met rollator ineens wel lekker wendbaar en vlot. Of die meneer die altijd met zijn karretje dwars in het gangpad staat – volledige files en blokkades veroorzakend omdat hij niet kan kiezen tussen gedroogde pruimen of pruimensap om de stoelgang weer op gang te brengen. Of dat groepje hangjongeren die met hun laatste paar centen urenlang staan dimdammen of ze een blikje energy drink óf een zak chips zullen nemen en in die twijfel mij ook weer vakkundig weten te blokkeren bij de pakjes sap.
En dan heb je je karretje vol – yes, weer gelukt – en triomfantelijk huppel je naar de kassa. De pinkassa. Dat staat er. Groot en duidelijk. Op de grond én op een groot bord erboven én op de ‘volgende-klant-balkjes’…. En dan vraagt de immer lachende en immer vriendelijke kassajuffrouw keurig netjes en bij iedere klant: ‘U weet dat u hier alleen kunt pinnen?’ Natuurlijk weet ik dat, want dat staat op de grond én op een groot bord erboven én op de ‘volgende-klant-balkjes’. En toch zijn er mensen die dat dan dus niet weten en die dan geïrriteerd en met een hele diepe zucht hun 4 boodschapjes weer van de band halen, mokkend en mopperend. Het blijft mij serieus verbazen.
Ik mag al bijna betalen; mijn boodschappen-experience is bijna ten einde (op het gedeelte ‘boodschappen op de band, boodschappen weer in de kar, boodschappen in de auto, boodschappen uit de auto, boodschappen in de kast’ gedeelte na dan.…). De mevrouw met rollator – die getrainde keeper die mij van de yoghurt weerhouden heeft – legt haar boodschapjes op de band en de kassajuffrouw scant en scant en scant. Totdat…totdat ze het lef had om een 35% korting sticker op de salami te missen! Hoe durft ze! En dat weet de dame in kwestie haar dan ook fijntjes en op niet mis te verstane toon duidelijk te maken. De kassajuffrouw – die op zondag met dit stralende weer vast ook duizend andere, veel leukere dingen weet te bedenken als tijdverdrijf – blijft vriendelijk en biedt haar excuses aan voor het feit dat ze de sticker heeft gemist. De duivelse keeper-met-rollator vraagt honend of ze voortaan zelf de sticker onder haar neus moet drukken of dat ze voortaan zelf haar boodschappen maar zal scannen. De glimlach van de kassajuf blijft: hulde! De zure keeper-met-rollator heeft vast een heel stom leven, zonder vrienden of liefhebbende familieleden, zonder enig uitzicht op iets leuks. Dat móét toch wel met zo’n houding?
Maar naast alle obstakels tijdens mijn boodschappen-experience zijn daar ook lichtpuntjes: zoals die eerdergenoemde immer vriendelijke kassajuffrouw, de vaste vakkenvuller die me altijd gedag zegt of die meedenkende jongen van de groente- en fruitafdeling die mij eerst nee verkocht op mijn vraag of er nog paksoi was en een tijd daarna mij alsnog achterna komt met voorgesneden paksoi. Aan hen ligt het in ieder geval niet! Dus volgende week kom ik gewoon weer…..