De Zieke Man

Een van de bijkomstigheden van het moederschap is dat je ieder pijntje – nadat je een natuurlijke bevalling zonder anesthesie hebt meegemaakt – enorm weet te relativeren. Zo’n pijntje staat ineens in een heel ander perspectief en referentiekader. Dat maakt echter ook dat je het concept ‘de zieke man’  wel met hele andere ogen gaat bekijken.

Natuurlijk is ‘mannengriep’ véél erger dan gewone griep. Dat schijnt ook – soort van – wetenschappelijk – bewezen te zijn. Als mannen ‘iets’ hebben zijn ze redelijk stuurloos. Wat ze eigenlijk willen is een vrouw die ze lekker in bed stopt, eindeloos kopjes thee en sapjes brengt, de heerlijkste hapjes om op te knappen, gemeende interesse in hun status…. Eigenljk hebben ze het liefst dat de wereld even stopt en rekening houdt met hun ‘bijna-dood-ervaring’. Die meedenkt over de uitvaart, vast de fotopresentatie maakt voor bij de grafrede, de koffietafel – nee liever – de borrel organiseert voor ná het afscheid. En of je – na het schrijven van de grafrede en het knutselen van de fotopresentatie – ook nog even hun handje wil vasthouden. Tenslotte is het einde bijna nabij.

En dat is dan slechts bij een verkoudheidje. Als ze iets anders dan een snotneusje hebben, is het helemaal bal. Kermend liggen ze op de bank (ga dan in bed liggen als het zó ernstig is) en met zo’n zielig zacht stemmetje geven ze je een update van hun welzijn (ziekzijn). Afgewisseld met een hoestje en een kuchje uiteraard even theatraal en dramatisch. Ik heb begrepen dat het voor hun mannelijkheid goed is om er wel even in mee te gaan: dan voelen ze zich serieus genomen en dat is fijn.

Dus kijken wij vrouwen begripvol als hij kucht, kopen we de apotheek leeg voor de snotterige man en denken we mee over mogelijk google-ziektebeelden (‘Nee lief, je hebt écht geen vliegende tyfus en ook geen gangreenteen. Een beetje Sudocreme doet écht wonderen, ik beloof het je!’). En dat doen we mét 41 graden koorts, een blaasontsteking, aambeien, een gebroken teen (dank aan de tafelpoot), uitslag van het een of ander en een dikke migraine aanval. Een paar paracetamolletjes en doorrrrrr. Want we zijn moeder. En dat is een ander woord voor Superheld.