De Bermudadriehoek

De Bermudadriehoek werd bekend doordat vaar- en vliegtuigen er op mysterieuze wijze zouden zijn verdwenen. Bermudadriehoek is tevens het koosnaampje voor mijn handtas. Mijn handtas heeft namelijk ook de eigenschap zaken op mysterieuze wijze te laten verdwijnen. Daarentegen kom ik er zo op een gemiddelde dag ook vanalles tegen waarvan ik niet (meer) wist dat het in mijn tas zat. (Denk: kleffe dropjes, haarelastiekjes (ik heb kort haar), schroevendraaier, natte doekjes, spaarzegels van een of andere supermarkt, dremel, kurkentrekker, etc. etc.)

Ik was vroeger op school altijd het meisje dat bij schoolreisjes allerlei ‘wellicht handige’ zaken bij zich had. Want je kon maar verlegen zitten om zakdoeken, pleisters, natte washandjes, etc. Gelukkig had ík dat dan altijd bij me. Het concept ‘travelling light’ is dan ook niet voor en door mij uitgevonden kan ik je melden. (Daar kan ik ook een fijn stukje over schrijven, iets met Tupperware bakjes enzo…)

Mijn handtas heeft inmiddels het formaat en de inhoud van een flinke hutkoffer. Na de verse-moeder-met-luiertas-fase nam mijn handtas de taak van de luiertas over. Naast volgekwijlde doekjes, geparfumeerde luierzakjes en genoeg rozijntjes en Liga’s om een half kinderdagverblijf mee te voederen zaten er ook heus wel grote mensen dingen in.

Beide dochters weten dat mama altijd wel ‘iets’ in haar tas heeft voor elke gelegenheid: bij scheurbuik, natte neuzen of ontploft haar – mama heeft er wel ‘iets’ voor. En bij weekendjes weg, dagjes uit of op vakantie loopt iedereen lekker luchtig rond en mama sleept de Bermudadriehoek zuchtend rond. Want: ‘Kan dat effe bij jou in de tas?!’

Weet je? Ik ben er klaar mee! Waarom moet ík altijd ieders rotzooi rondsjouwen en sleep ík me altijd suf aan 4 kilo tas? Dus heb ik naast de Bermudadriehoek een piepklein tasje aangeschaft. Zo eentje waar je net je telefoon in kunt doen en je pinpas en één zakdoek. Iedereen neemt voortaan zijn eigen zooi maar mee!

Maar als ik dan onderweg misschien hoofdpijn krijg, dan moet ik wel een paracetamolletje mee hebben. En stel dat ik mijn pink weer breek onderweg? Ja, nee, maar dat kan heel makkelijk zei de fysio toen. Moet ik toch mijn spalkje hebben. En dan dus ook een rolletje tape om het spalkje vast te plakken. Zul je zien; is net dan de batterij van je telefoon leeg; sta je mooi te kijken. Moet ik toch een powerbank bij me hebben. En het snoertje om dat ding op te laden, anders heb ik er nog niks aan. En al die kassabonnetjes, je weet nooit. En 4 anti-schrale-snaveltjes stickjes; want wie weet verlies ik er eentje. Of die anti-diarree tabletjes; je kunt er maar beter niet om verlegen zitten. Ook dat geluksknuffeltje moet eigenlijk mee want als je die niet mee neemt heb je zéker pech. Zucht….zeg maar niks. Ik sleep die hele Bermudadriehoek wel weer gewoon mee.