Onderwonder

Daar sta je dan; op een gala diner. Totaal niet op je plaats; maar hey – verplicht nummertje van je werk, dus je bent er. Jij: uit de klei getrokken, gemiddelde en middelbare vrouw. Zij: heren en dames van stand – die weten wat er te koop is – die weten ‘hoe het heurt’.

Enfin, weer gelukt om een outfit samen te stellen; afgestyled met bijpassende acces
soires én….Spandex. Beter bekend als Onderwonder. En een wonder is precies

wat je nodig hebt onder deze jurk. Of liever een mirakel. Maar je kunt geen ijzer met handen breken dus moet je het doen met een wonder – het Onderwonder. Zo’n model ‘fietsbroek’, eentje van net boven je knie tot net onder je borst. Al zwetend heb je jezelfjn al je lillende, witte wintervlees erin weten te proppen. Het kost even wat tijd maar dan heb je ook wat. En och; ademen is overrated.

Dus daar sta je dan: op het galadiner, in je zwarte, strakke worstjurk. You look like a million bucks. Lachen, knikken, lachen, knikken. (Dat is het antwoord op alles, geloof me.) Nog geen domme dingen gezegd, nog niet gestruikeld over je worstjurk. Topavond!

Na het aperatief worden de gasten verzocht plaats te nemen aan tafel. Keurig placeer je jezelf op de toegewezen stoel; lachend en knikkend. En dan gebeurt het: het Onderwonder! Het Onderwonder zorgt voor gedonder. Langzaam maar zeker rolt het van vlak onder je borst vakkunding en gelijkmatig naar beneden. Tot in je middel.

Je snakt naar adem; niet alleen van schrik maar ook omdat het kreng zo strak zit dat je niet anders kunt. Als een donut zit de rand van het ding tussen je rollen. De rollen die eerst vakkundig ín het Spandex gepropt waren. Het onderwonder piept nu als een heuse zwemband tussen je rolletjes uit in je middel. Zucht. Hoe ga je dit sjiek oplossen? Koortsachtig tik je in je hoofd alle opties af en komt tot de conclusie dat je avondtasje je moet gaan redden. Ongemakkelijk lachend excuseer je jezelf met een rotsmoesje (‘O, ik zie daar Mrs. X, die moet ik écht even….blabla’). Terwijl je opstaat gebruik je je avondtasje als soort van wapenschild om de donut in je middel te verbergen. Lachen, knikken, lachen, knikken en als een geisha schuifel je achteruit tussen de prachtig gedekte tafels door op weg naar het toilet.

In mum van tijd, prop je jezelf en al je lillende, witte wintervlees weer terug in het Onderwonder. Gelukt! En dan mag je weer terug naar het strijdtoneel. Dan maar niet ademen maar wel kaarsrecht blijven zitten en beter niet eten. Alles voor de show. En vergeet niet: lachen, knikken, lachen, knikken!