Luizen

Biecht: ik heb een fobie. Zo, ik heb het gezegd. Ik speel gewoon open kaart. Ik heb een fobie voor luizen. Alleen al bij het woord luizen krijg ik jeuk op mijn hoofd. En naarmate ik het langer over luizen heb, krijg ik steeds meer jeuk op steeds meer plaatsen.

Ik prijs mij gelukkig dat ik in mijn schooltijd nooit luizen heb gehad. Helaas kan ik dat over mijn kids niet zeggen.De eerste keer dat ik te maken kreeg met luizen was een week voordat we op zomervakantie gingen. Letterlijk blinde paniek! Want wat moest ik allemaal doen! En hoe moest dat dan op vakantie? En iedereen weet, dat als je met jonge kinderen op vakantie gaat, de voorbereiding sowieso al redelijk stressvol is, dus dit kon er ook nog wel bij. Maar we overleefden het (de luizen niet) en hadden ondanks de dagelijkse kambeurten een prima vakantie. Bij thuiskomst werden alle knuffels als Kerstcadeautjes uit de plastic zakken en diepvriesvakken getrokken.

Inmiddels zijn we ervaren op het gebied van luizen maar de fobie blijft. Als het weer eens feest is koop ik gif. Veel gif. Er zullen vast allerlei natuurlijke middeltjes zijn. Ongetwijfeld echt allemaal heel goed. Maar ik wil gewoon gif. En veel ook. Ze moeten gewoon dood. Heel dood. Dus zo’n luizenkolonie op het hoofd van mijn kroost kost gewoon zwaar geld. Want de chemie producenten weten natuurlijk hoe ze een slaatje moeten slaan uit het leed van onze kinders. En buiten de liters gif moet er uiteraard ook gekamd worden. Daarvoor heb ik een heule speciale kam, die niet alleen de neten en luizen verwijdert maar ook de – soort van – weelderige lokken van de dochter. Ik heb al diverse malen voorgesteld om gewoon het haar volledig af te scheren. Wel zo handig en in de zomer lekker koel. Geen gedoe meer met shampoo, droog haar of middeltjes om iets van glans in het doorgaans droge strohaar te creëren. Dus kaal of kammen? Maar op de een of andere manier kreeg ik ze niet om. Toch jammer…..

Ik heb dan ook echt ultieme bewondering voor de ‘luizenmoeder’ (zijn er ook ‘luizenvaders’?): het geduld waarmee ze alle kinderen in een school door de krullen harken op zoek naar de vijand. Echt hulde! Ik krijg al jeuk bij het idee! En ondanks het feit dat ik regelmatig controleer ben je stiekem toch gespannen voor het moment dat de kids thuiskomen. Geen briefje mee? Phieuw! Geen luizen dus. Maar serieus; er moet toch een manier zijn om die dingen in een keer uit te roeien? Ritueel verbranden! Weet ik wat! Moet toch te doen zijn? Als iedereen op één dag tegelijk kamt met een netenkam en indien nodig behandelt met 8 liter gif is ‘de vijand’ meteen uitgeroeid. Eigenlijk heel simpel. (Dan hoeven we ook niet ritueel te verbranden; geeft altijd meer rommel dan je hoopt.) Met dat idee is ook de Nationale Luizendag in het leven geroepen. De Luizendag 2018 wordt gehouden ‪op 7 maart 2018‬ en wordt georganiseerd door het Landelijk Steunpunt Hoofdluis in afstemming met het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). (Meer informatie voor ouders en scholen – zowel lagere als middelbare scholen – klik hier voor meer info.)

En totdat iedereen meedoet aan deze Luizendag strijden we als moeders dapper door qua kammen en gif. De strijd met de luis….

Na het lezen van dit blogje heb ik je jeuk bezorgd. Wedden?