Lachen en knikken
Na jarenlang – wetenschappelijk niet onderbouwd – veldonderzoek heb ik kunnen concluderen dat lachen en knikken het antwoord is op alles. Nou ja, dat heet, op de meeste sociaal ongemakkelijke situaties.
Hoe ben ik tot dit onderzoek gekomen vraag je je af. In mijn werk krijg ik wel eens te maken met sociaal wat minder begaafde mannen die – tijdelijk – in een sociale omgeving worden geplaatst (lees: gala diner). Normaal gesproken zijn deze bewuste mannen – die overigens stuk voor stuk bovengemiddeld intelligent zijn – vaak welbespraakte mannen voor wat betreft hun vakgebied. Plaats deze mannen buiten hun natuurlijke habitat, voeg hier een aantal dames aan toe en laat ze met elkaar communiceren in een taal die niet hun moedertaal is en tadaa… een groot aantal van deze heren veranderen in stuntelige, stotterende mannen.
En dat was het moment dat ik het bewuste kunstje ontdekte. Terwijl er door de eerdergenoemde heren een poging wordt gedaan om een soort van ‘small talk’ te houden met de bewuste dames – in een taal anders dan hun eigen moedertaal – zie ik het gebeuren. Het gesprek valt stil, de man probeert klungelig te zoeken naar woorden, de vrouw gaapt lichtjes achter haar hand en haar gezicht vormt zich in een overdreven glimlach – zoveel mogelijk tanden blootstellend – zo overdreven dat haar wangen haar ogen dichtknijpen. Daarbij knikt ze in slow-motion. En de man weet: gesprek niet geslaagd, geen indruk gemaakt, jammer joh! En doorrrrrrrr.
En met dit in het achterhoofd ben ik dit toe gaan passen in andere situaties. Je moet hierbij denken aan bijvoorbeeld de bekende bushalte scene: je staat bij de bushalte met een hoofd op onweer (want auto start niet en je móét echt naar die afspraak) en iemand probeert een gesprekje met je aan te gaan over het weer. Op andere dagen best gezellig maar nu even niet. Hoe los je dat vakkundig op? Juist: lachen en knikken, lachen en knikken. En echt het werkt! Waarschijnlijk om dat de persoon in kwestie denkt dat je niet helemaal lekker tikt maar dat is okay. Hoe dan ook: het gesprek stop, let maar op.
Of je staat bijvoorbeeld op een festival: lekker weertje, fijn sfeertje, drankje, goede muziek. En dan komt er een medefestival ganger op je af. Eentje die al effe geen deodorant van dichtbij bekeken heeft (laat staan gebruikt) en waar een dranklucht omheen hangt zo erg dat je alleen van zijn adem al stomdronken zou worden. Het stinkende feestbeest lispelt een standaard versierzin (‘Weet je misschien hoe laat het is?’) en je negeert zowel de walm als het feestbeest zelf. Nog een poging (‘Deed het zeer toen je uit de hemel viel?’)….pffff…kansloos en dus zet je je joker in: lachen en knikken, lachen en knikken en enthousiast dansend probeer je uit zijn stank- en grijpzone te komen. Bam!Inmiddels heb ik mijn BFF ook verteld van mijn ontdekking en ook zij kan beamen dat werkt. En we weten inmiddels dat het zowel in professionele situaties and privé situaties zo goed als onfeilbaar werkt. Dus na proefondervindelijk ondervinden kan ik nu van harte de methode ‘lachen, knikken, lachen, knikken’ aanraden. Hét antwoord op sociaal ongemakkelijke situaties! Graag gedaan!