KonMari

Opruimen met Marie Kondo: KonMari. Marie Kondo is een Japanse opruim-consultant. Een opruim-consultant? Ja, die bestaan. Ze helpt mensen met opruimen, mensen die dat zelf niet zo goed kunnen. Met haar opruim-filosofie – KonMari – heeft ze inmiddels een aardig ‘lifestyle’ imperium weten te bouwen: best-selling boeken, een serie op Netflix, tv optredens en ze staat zelfs in de top 100 van Time Magazine’s meest invloedrijke personen. Met opruimen. Ja echt!

Je zou denken dat opruimen niet zo heel ingewikkeld is. Toch wordt KonMari gezien als een cultureel fenomeen. Opruimen als cultureel fenomeen…. Ik ben opgegroeid met het fenomeen ‘Opruimen anders doe ik het! Met een vuilniszak!’ En als je, als kind, gehecht bent aan je barbies dan ruim je wel op hoor! Ik zal grif toegeven dat ik niet het talent heb van Marie Kondo. In ieder geval niet in consistentie. Ik kán wel opruimen, zeker, ik heb alleen iets meer moeite met het bijhouden van een opgeruimde kast. Of la. Of tas. Nou okay, van wat dan ook.

Bij mij is opruimen vooral ‘alles of niets’. Of ik gooi alles rigoureus weg of ik ‘stapel’. En ik kan mijn lades echt heel netjes maken. Het is het netjes houden waar de uitdaging zit. Net als mijn bureau op kantoor. Een kamer die ik deel met twee dames die heeeeel goed een leeg bureau kunnen houden. Ik iets minder goed. Ik probeer het wel maar denk dan heel vaak: misschien heb ik dat nog nodig! Ja… als Pasen en Pinksteren op één dag vallen. Of om een origami reddingsboot mee te vouwen als de zonvloed komt. Heel af en toe krijg ik het dan op mijn heupen en ruim ik op als Marie-Kondo-On-Speed. Dan gooi ik wel eens iets te veel weg; lege kast, lege kamer maar met piepende pubers. (‘Waar is mijn xxxx?’) Oeps……

Marie Kondo pretendeert dat opruimen je leven zal veranderen. Ze zegt dat als je je huis eenmalig versimpelt en organiseert, je dat nooit meer hoeft te doen. Zou ze geen kinderen hebben? Of geen leven? Hoe dan?! Als ik haar zie lijkt ze me kreukloos, immer correct, keurig, fatsoenlijk, in de plooi en vooral: heel opgeruimd. Haar huis, haar leven en haar persoonlijkheid. Maar hoe?! Zou Marie K. nooit een aanrecht met kruimels hebben? Slingerende vuile sokken of ‘gebruikt’ ondergoed in puberkamers? Zou Marie geen keukenlaatje hebben met satépennen, handdoeklusjes, zakjes snijbloemenvoeding, postelastieken, koekvormpjes, Appie zegels, een kwast of rollade-touw? Het is toch haast onmogelijk om zo perfect door het leven (lijken te) gaan met een opgeruimd huis, zónder af en toe eens flink uit haar plaat te gaan tegen haar man, die zijn vuile zakdoek laat slingeren? Hoe hou je het zo opgeruimd en vooral – hoe hou je je persoonlijkheid daarmee zo opgeruimd?

Zou het liggen aan het feit dat Marie Kondo voorschrijft alleen de dingen te behouden die je vreugde geven? Als ze geen vreugde (meer) geven, moet je ze – aldus Marie Kondo – bedanken voor hun service en dan weggooien….. Hey, ik zie ineens mogelijkheden…..Gniffel…. (*Loopt naar pubers en bedankt ze voor hun (niet) geleverde service…….)